Blog Layout
This is a subtitle for your new post
The map is not the territory
Een aantal jaar geleden zou ik met een vriendin een roadtrip naar Zuid-Frankrijk maken. Doel: Carcassonne, waarbij de reis erheen de bestemming was. We zouden de tolwegen links laten liggen en stoppen waar ons dat uitkwam. Gewapend met een TomTom gingen we dit avontuur aan. We waren nog geen 5 kilometer onderweg toen bleek dat heel Europa erin stond, behalve….. Jep, Frankrijk.
Maar we hadden wel een wegenkaart van Frankrijk bij ons, dus moderne vrouwen die we zijn, besloten we onze trip gewoon al kaartlezend te gaan doen.
Het kaartlezen ging uitstekend, maar iedereen die ooit in Frankrijk geweest is, weet dat de bewegwijzering daar niet altijd even accuraat is. Doorgaande afslagloze wegen die ineens een ander nummer kregen. Weggetjes die afgesloten waren, ineens ophielden te bestaan of om het dorp heenliepen in plaats van er dóórheen, zoals de kaart aangaf.
Voor sommigen zal dit klinken als een ware navigatiehel, maar wij vonden het een fantastisch avontuur en we waren zo blij dat we die Tomtom niet konden gebruiken. We hebben Carcassonne nooit bereikt, maar wel een fantastische week gehad.
Ondanks dat het allemaal niet volgens plan verliep, dat de ‘territory’ er anders uitzag dan de ‘map’ ons deed vermoeden hebben we toch de verlangde roadtrip gemaakt. Als we nou de tolwegen hadden opgezocht en naar Carcassonne waren gereden, hadden we dan geen leukere vakantie gehad? Ja, op korte termijn waren we blij geweest, want we zouden ons doel halen. Maar waarschijnlijk waren we vermoeider aangekomen, waren we 2 dagen kwijt geweest aan saaie snelwegen en maar een halve ervaring rijker thuis gekomen.
Als je het niet weet, ga je op onderzoek uit
Dit is wat onze trip zo leuk maakte. Klopt het niet met wat er op de kaart staat? Prima, we rijden een rondje en zoeken aan de hand van onze omgeving wel naar nieuwe aanknopingspunten. Kost wat kilometers, maar je ziet onderweg veel meer en oh the joy als we weer een leuk plekje hadden gevonden.
In plaats van vast te houden aan veilige patronen (de snelweg opzoeken en met de meute mee) die ons op korte termijn hadden geholpen (namelijk ons naar Carcassonne brengen), zouden we daarmee ons werkelijke doel voorbijgeschoten zijn.
De werkelijke bestemming was niet die prachtige vestingstad, maar de reis op zich was waar we behoefte aan hadden. Die reis, die zoektocht gaf ons veel meer mogelijkheid om te verkennen, te kijken, te ontdekken en te genieten van waar we ons bevonden. We kregen de mogelijkheid om vaardigheden te ontdekken waarvan we niet wisten dat we die in ons hadden. Nooit gedacht dat ik met mijn richtingsgevoel kaart zou kunnen lezen. We werden gedwongen ons Frans weer af te stoffen (want anders kom je niet ver in landelijk Frankrijk). En we werden gedwongen in het moment te zijn. Zijn met wat is, met wat zich voordoet.
Dat is ook wat deze tijd van ons vraagt. Om me heen zie ik dat veel mensen driftig op zoek zijn naar de eerste beste afslag die naar de oude vertrouwde snelweg leidt. Maar gun jezelf eens de kans om op de verlaten landweggetjes te blijven. Verdwaal hier en daar eens, want echt je kan zomaar ergens uitkomen wat je veel meer brengt dan je van te voren had kunnen bedenken.
Je kent hem wel: die gele lijn bij balies van banken of ziekenhuizen met het verzoek áchter deze lijn te wachten ivm de privacy van degene voor je. Lijkt het je soms niet heerlijk om zelf zo’n lijn om je heen te hebben? Grenzen aangeven: voor veel mensen is het een hele klus. Voor jou ook? Dit heeft verschillende redenen: - Je bent je niet bewust van je eigen grenzen. - Je bent je wel bewust van eigen grenzen, maar je kan of durft ze niet aan te geven. - De ander is zich niet bewust van jouw grenzen ( dus moet je nog harder werken om ze aan te geven). - De ander is zich wel bewust van je grenzen, maar respecteert ze niet (je geeft ze wel aan, maar dit komt niet aan). Je bent je niet bewust van de eigen grenzen Herken je dit: je zegt ergens ja tegen om er pas achteraf over na te denken of dat wel handig is. Dat gebeurt niet eenmalig, maar regelmatig. Dit kan er in resulteren dat je het gevoel hebt vaak achter de feiten aan te hollen, jezelf voorbij te rennen en meer van dit soort hardloop-metaforen. Naast dat het vermoeiend is, loop je het risico dat mensen misbruik van je gaan maken. Tot slot kun je uiteindelijk helemaal uit het oog verliezen waar jij nou voor staat. Je bent je wel bewust van je eigen grenzen, maar kan of durft ze niet aan te geven ‘Kan geen nee zeggen’, staat er op jouw levensdossier. Dit kan zijn omdat je bang bent voor wat de ander van je denkt als je wel nee zegt. Of omdat je denkt dat je geen nee kan zeggen, omdat alle anderen dat al doen. En iemand moet toch die klus/taak/verantwoordelijkheid op zich nemen? Deze mensen zijn opvallend vaak wel erg goed in nee zeggen tegen zichzelf: nee tegen dat stukje chocola bij de thee, nee tegen dat leuke jurkje, nee tegen een dagje uit met vrienden of tegen die last-minute naar een zonnig oord. Grenzen naar buiten zijn dus lastig voor deze mensen, maar naar binnen zijn ze glashard. En mogelijk uit verhouding. De ander is zich niet bewust van jouw grenzen Dit kan voortvloeien uit de eerste twee punten. Als je toch altijd ja zegt, nooit aangeeft tot hier en niet verder, kunnen mensen gaan denken dat je geen grenzen hebt. ‘Die maakt het toch niet uit, die is zo makkelijk’. Fijn dan… Een andere mogelijkheid is dat de persoon tegenover je zich ook niet zo bewust is van zijn of haar eigen grenzen. Dit resulteert in een vorm van grensoverschrijdend gedrag, simpelweg omdat ze eigenlijk niet beter weten. De ander is zich wel bewust van je grenzen, maar respecteert ze niet Hier is maar één oplossing voor: omdraaien en heel hard weglopen. Is dit niet mogelijk? Kijk of je steun kunt vinden in je omgeving. Bij je collega’s, vrienden, familie. Is er sprake van grensoverschrijdend gedrag dat bij jou tot mentaal of fysiek letsel leidt? Dit is nooit oke. Neem een vriend(in) of familielid in vertrouwen, schakel je huisarts in, of een andere vorm van hulp. Bij gevaar voor jou en/of anderen, stap naar de politie. Wat hebben grenzen nou te maken met jouw essentie? Alles. Zonder die grenzen versmelt je als het ware in je omgeving. Jouw eigen wensen, doelen, talenten, jouw essentie komt daardoor minder of zelfs helemaal niet uit de verf. En dat is natuurlijk ontzettend zonde! Herken jij jezelf in bovenstaande scenario’s en wil je graag leren hier beter mee om te gaan? Meld je dan aan voor de workshop Grenzen. De twee delen vormen samen een geheel, maar zijn ook los te volgen. De eerstvolgende workshop geef ik op donderdag 26 september (deel 1) van 19.30-22.00. Deel 2 volgt op 2 oktober. Aanmelden kan telefonisch, per mail of via het contactformulier. Investering: € 25,- per workshop, of € 45,- voor beide workshops samen.